چهار رباعی در ستایش مولا علی(ع):
آن کس که نه با علی دل خویش بباخت
چیزی نشناخت، گرچه بس چیز شناخت
در ساخت دلم به هر بدی، لیک دلم
با آن که بدِ علی به لب داشت نساخت.
****
با دانش هر کس از رهی کار بساخت
در دائره سرگشته چو پرگار بتاخت
رانی اگرَم، وگر که خواهی بنواخت
نشناخته رفت آن که علی را نشناخت
در دائره سرگشته چو پرگار بتاخت
رانی اگرَم، وگر که خواهی بنواخت
نشناخته رفت آن که علی را نشناخت
****
محمود؛ علی، عابد و معبود علی است
وز جمله ی آفریده مقصود علی است
گفتی که علی که بود؟ فاشت گویم :
بودی به میان نبود، ور بود علی است
صدبار شکست و بست و درهم پیوست
تا نام علی مرا در آئینه ببست
من بگسلم از تو با جفای تو ولیک
از مهر علی دلم نخواهد بگسست
وز جمله ی آفریده مقصود علی است
گفتی که علی که بود؟ فاشت گویم :
بودی به میان نبود، ور بود علی است
****
تا نام علی مرا در آئینه ببست
من بگسلم از تو با جفای تو ولیک
از مهر علی دلم نخواهد بگسست
توسط : یار اول تاریخ : یکشنبه 92/7/28 ساعت 3:13 عصر
